Wijk op de schop 2004

Terug naar wijk op de schop 2004

September 2004 Zondagochtendwandeling Als je op een stille zondagochtend door de wijk loopt en je niet wordt afgeleid door de sloopwerkzaamheden, ontdek je dat er heel veel te zien is waar je oog anders niet zo gauw op zou vallen.

Van buitenaf gezien zijn flats altijd enigszins karakterloze betonblokken, zeker in het geval van de lege sloopflats in onze wijk. Maar als je op een stille zondagochtend de verschillende woningen binnengaat vertellen de vertrekken nog veel over de voormalige bewoners. Hoe verschillend waren zij. Ieder zette zijn eigen stempel op zijn woning.

Dat sommige bewoners met weemoed terug zullen blijven denken aan hun oude woonplek is niet verwonderlijk. Zeker niet als je elke dag weer kon genieten van het steeds wisselende uitzicht voor je deur.

Voor sommige bewoners kwam de uitverhuizing kennelijk nogal onverwacht, daarbij vergetend de boedel welke in de kelder opgeslagen was, ook mee te nemen.

Helaas is het in deze tijd een bijna onontkoombaar gegeven dat op bouw- en slooplocaties ook minder prettige dingen gebeuren. Ook Maassluis ontkomt hier helaas niet aan: Vandalisme. Sommige mensen scheppen er kennelijk genoegen in op een wel zeer zinloze manier een handje te helpen bij de sloop. Hopelijk zullen daders ooit de nutteloosheid van hun activiteiten inzien omdat alleen de gemeenschap - waar ook zij toe behoren - hierdoor benadeeld wordt.

De Breker

Half september verschijnt er een enorme machine in de wijk; 'de breker'. Deze roterende breker kan misschien het best vergeleken worden met de houtversnipperaars van de gemeentelijke groen--voorziening. Hij zal de redelijk 'hapklaar' gemaakte stukken betonpuin met een capaciteit van 100 ton per uur breken tot zogenaamd 'granulaat'. Een materiaal dat wordt gebruikt bij de aanleg van wegen. 8000 ton van dit 'granulaat' zal in de wijk worden gebruikt voor de aanleg van de bouwwegen. Het overige zal worden afgevoerd en verkocht aan wegenbouwmaatschappijen.

Nadat het betonpuin door de breker is vermorzeld wordt al het materiaal dat niet in het granulaat thuis hoort verwijderd. Het betonijzer wordt automatisch gescheiden en het overige restmateriaal, tot het kortste draadje en het kleinste stukje hout, worden handmatig verwijderd.

Het granulaat wordt vervolgens op het sloopterrein opgeslagen. Omdat de vraag naar granulaat vanuit de bouwwereld op het moment van verwerken klein is zal de berg in de komende weken met de dag groeien. Hierdoor komen echter wel een aantal bomen, die voor verplaatsing in aanmerking komen, voortijdig in het gedrang.

Nadat er zo'n 8000 ton betonpuin verwerkt is dienen 'de messen' verwisseld te worden. Deze messen, er zijn vier stuks op de trommel gemonteerd, worden telkens per set van twee verwisseld. Omdat het hier om stukken metaal van 400 kilo gaat is dit een arbeidsintensieve klus. Allereerst wordt begonnen om het betonijzer dat om de as geslagen is met een snijbrander te verwijderen. Daarna volgt de de- en montage van de messen welke aan twee kanten te gebruiken zijn. Bij dit karwei is echter wel de hulp van een kraan nodig. Bij het zien van het verschil tussen een afgesleten en een nieuw mes kan een idee worden gekregen welke krachten er bij het breken van het puinbeton vrijkomen.

In afwachting van het moment dat er door de asbestsaneerders weer een flat wordt vrijgegeven maakt de grote kraan zich nuttig door betonpuin te gaan 'knippen', zodat de breker het gemakkelijker kan verwerken. Het beton wordt hierbij werkelijk verpulverd. Waar in de berg betonijzer nog brokken beton zitten zijn een paar happen met de schaar voldoende om van een grote berg betonijzer kleine 'handzame' pakketten te maken.

Alvorens met de asbestsanering van de laatste flat aan de Burg. Rippingstraat te kunnen gaan beginnen wordt op 28 september gestart met het leegslopen. Een karwei waarbij ook best een muziekje gebruikt kan worden.

In deze tijd heerst er op het sloopterrein een grote bedrijvigheid. Niet alleen de asbestsaneerders zijn actief en zorgt de breker voor wat kortere nachten voor de naaste omwonenden, ook de funderingen worden gesloopt, heipalen door de landmeters ingemeten en waar mogelijk wordt het terrein 'opgeruimd'.

Ook het lot van het wijkgebouw 'Steendijkpolder' is met de herstructurering van de wijk beslecht. Het gebouwtje waar zoveel wijkbewoners van de Steendijkpolder goede herinneringen aan hebben wordt door asbestsaneerders 'ontmanteld', waarna slopers in een paar dagen het karwei afmaken. In de vroege ochtend van 30 september wordt de lifttoren van de tweede flat aan de Burg. van de Brandelerstraat neergehaald. Ook weer een spectaculair gebeuren waarvoor de fotograaf graag een uurtje eerder zijn bed uit kwam.

Probleem bij het neerhalen van een lifttoren is en blijft dat er een liftkooi en contragewicht met een gezamenlijk gewicht van zo'n 2000 kilo in de liftschacht hangt die de 'kubus' graag op zijn plaats houden. De kraanmachinist tracht tussen de spanten een gat te slaan in de top van de toren en zodoende de kop van de toren 'gecontroleerd' om te trekken. Want één handicap heeft de kraan wel. Hij kan zowel in op- en neerwaarts, als voor- en achterwaarts enorm grote krachten uitoefenden. Met het uitoefenen van zijwaartse krachten is het gevaar echter groot dat de kraanarm af zou breken. Voeg daarbij het vereiste concentratie- en coördinatievermogen van de machinist om gelijktijdig verschillende handelingen uit te voeren, waarbij het op het juiste moment achteruit rijden als weer een stuk puin naar beneden komt zeker niet de onbelangrijkste is, dan is een bak koffie op zijn tijd aan hem zeker goed besteed.