Wijk op de schop 2004
2 juli 2004
De leegsloop in de tweede flat aan
de Burg. Schwartzlaan is nu ook in
volle gang.
Er wordt nog meer mankracht ingezet
om op het geplande tijdschema te
kunnen blijven werken.
Werkelijk alles moet uit de flats verwijderd worden. Kozijnen, deuren en al het verder nog aanwezige
houtwerk, radiatoren, bedradingen, en niet te vergeten de door de bewoners achtergelaten spullen. De flat
moet 'schoon' opgeleverd en dat betekent dat dagelijks containers aan- en afgevoerd worden, totdat er een
karakterloos betonnen skelet overblijft dat klaar is voor de werkelijke sloop. Balkon- en galerijhekken zullen
worden verwijderd tijdens de sloop.
Juli 2004
5 juli 2004. Om elf uur arriveert 'de kraan'. Een reusachtige vijftigtonner die, na eenmaal geïnstalleerd te zijn,
niets aan de verbeelding overlaat. Hij zal de uiteindelijke klus gaan klaren.
De dagen van de Burg. Schwartzlaan lijken geteld.
'De eerste klap is een daalder waard' doet ook hier opgeld. Passanten blijven staan om toe te zien hoe de
kraan de eerste happen uit een bijna veertigjarig gebouw hapt. Het is een macaber, maar ook fascinerend
gezicht welke kracht hier op het beton uitgeoefend wordt.
Na de eerste klappen worden de werkzaamheden even stilgelegd. De kraan moet te dicht onder de gevel
van de flat komen om de top te kunnen bereiken en dat levert onaanvaardbare risico's op. Het wachten is dan
op de aanvoer van slooparm die het bereik van de kraan met een aanzienlijk aantal meters zal verlengen.
"Alles went " luidt het gezegde. Dat zal met het aansch
ouwen van de sloop van de zoveelste flat in onze wijk ook wel het geval zijn. Of zal het toch steeds weer een
fascinerend gezicht blijven om te zien welke krachten de kraan met zijn slooparm op het beton uitoefent. Niet
verwonderlijk dat bij sommigen de adem in de keel stokte als er weer een enorm stuk beton naar beneden
kwam en met een donderende klap op de grond belandde. Bovenstaande twaalf foto's laten het resultaat
zien van één uur werk
Wie na twee dagen weer eens een kijkje komt nemen op de sloopplek komt voor een verrassing te staan.
De eerste flat aan de Burg. Schwartzlaan is nagenoeg verdwenen. Het werk verloopt voorspoedig, maar toch
zijn ze bij de 'Sloopcombinatie Nieuwe Waterweg' niet over alles tevreden. Het wil maar niet regenen en dat
betekent, ondanks dat het beton met de brandspuit voortdurend nat gehouden wordt, af en toe enorme
stofwolken als er weer een stuk beton naar beneden stort.
Menigeen keek met spanning uit naar het moment dat de kraanmachinist de eerste lifttoren neer zou gaan
halen. De kijkers kregen waar voor hun geld. De foto's behoeven eigenlijk geen verder commentaar. Het was
ronduit spectaculair.
Konden de slopers bij het verwijderen van de dakbedekking op de eerste flat de af te voeren bedekking nog
met 'big bags' aan een touw naar beneden laten zakken. Bij de tweede flat wachtte hen een onaan-gename
verrassing. De dakbedekking bleek hier uit twee lagen te bestaan en bij nader onderzoek bleek dat dit bij de
andere, nog te bewerken flats ook het geval was. De afvoer vereiste hier dus een totaal andere aanpak, die
om veel meer tijd, mankracht en materieel vroeg.
12 juli 2004. De eerste flat is neergehaald en de dagen van de tweede flat aan de Burg. Schwartzlaan lijken
ook geteld. Als een triomfator rijdt de kraan over de puinhopen om zijn werk voort te zetten.
Per keer maakt de kraanmachinist daarbij de afweging op welke manier hij te werk zal gaan. Gewoon met 'de
bak' op de kraan, of zal hij gebruik maken van de lange slooparm.
14 juli 2004. In de vroege ochtenduren koos men voor de lange slooparm, want wat nog restte van de flat
mocht beslist niet als een kaartenhuis in de richting van de Kwartellaan in elkaar klappen. Bovendien moest
de kraanmachinist werken op aanwijzingen van uitvoerder Kees Verkaik, omdat hijzelf dikwijls niet waar kon
nemen wat zijn volgende actie zou zijn.
10.00 uur. De laatste delen van de tweede flat aan de Burg. Schwartzlaan zijn neergehaald. Wellicht waren
dit de spannendste en meest spectaculaire momenten van de afgelopen twee weken? Maar met het
neerhalen van de flats is de grond bepaald nog niet bouwrijp. Het puin moet afgevoerd worden en de
fundering verwijderd. Hoe het ook zij. De straatnaam 'Burg. Schwartzlaan' kan uit de stratenboekjes
geschrapt worden.
Week 30. De bouwvakvakantie is begonnen. Wie denkt dat het werk stil komt te liggen, komt bedrogen uit
want uitvoerder en onderaannemers slagen erin mensen te charteren, waardoor het werk door kan gaan. Het
puinruimen aan de Burg. Schwartzlaan begint, de asbestsaneerders gaan door met het asbestvrij maken van
de flat aan de Burg. van de Brandelerstraat en de handslopers nemen onderwijl de dakbedekking van de flats
aan de Burg. Rippingstraat onder handen.
Dagelijks rijden zware vrachtwagens af en aan om het puin, in afwachting van de vergruizer, naar de ruimte
tussen de flats aan de Burg. Van Rees-, Van de Brandeler- en Rippingstraat te vervoeren. Waar de kraan
nog weerbarstige obstakels tegenkomt wordt de vierduizend kilo zware ijzeren bal, in vaktermen 'de beul'
genoemd, te hulp geroepen.
Waar de ene berg puin slinkt, groeit de andere gestaag. De kraan doet het grote werk, maar mankracht blijft
nodig om het pad met de rijplaten begaanbaar te houden.
26 juli 2004.
De kraan is na precies drie weken weer daar waar hij met zijn werk begon.
Op de kop van de Burg. Schwartzlaan. Rest hier nog het opruimen van de fundering.
In de laatste dagen van juli wordt de fundering van de twee gesloopte flats 'vrijgegraven'. Hierbij worden de
heipalen die de flats gedragen hebben zichtbaar.
Voordat de fundering van de flats gesloopt wordt moeten eerst door landmeters de heipalen 'ingemeten'
worden. In verband met toekomstige bebouwing of het aanleggen van leidingen etc., nu of in de toekomst,
dient men namelijk precies te weten waar zich oude heipalen bevinden.
Wie dacht dat er een ploeg mensen met gote vellen papier en meetlatten zou komen, kwam bedrogen uit.
Er wordt tegenwoordig namelijk met een geavanceerd GPS systeem gewerkt, hetgeen betekent dat men, in
dit geval in Maasland, een deel van het systeem heeft geplaatst dat als referentiepunt dient. Het tweede
apparaat (z'n broertje, ook wel 'rover' genoemd) wordt op het exacte midden van een heipaal geplaatst.
Een van de 24 satellieten, welke op een hoogte van 20.000 km boven onze aarde hangt, zendt naar beide
apparaten een signaal uit. Aan de hand van de looptijd van deze signalen worden de coördinaten berekend.
Deze worden zichtbaar op de display, waarna door middel van een druk op de knop deze coördinaten
worden opgeslagen in de rover (het apparaat dat de landmeter op zijn rug draagt). Nadat alle palen op deze
wijze zijn ingemeten kan er zowel een tekening als een coördinatenlijst uitgeprint worden waarop tot op de
centimeter nauwkeurig staat aangegeven waar zich de oude heipalen bevinden.